FriendShip มิตรภาพ ความรัก ความทรงจำ

“เฮ้ย ไอ้บอด”

“แกล้งแม่งดีป่าววะมึง”

ผมมักจะโดนพูดเช่นนี้ใส่มาโดยตลอดจากคนรอบข้างจึงทำให้ผมมีปมด้อยที่ไม่สามารถเข้ากับคนอื่นได้ และคนอื่นๆก็มักจะมองไม่เห็นผมทั้งๆที่พวกเขาเหล่านั้นมองเห็นเป็นปรกติไม่ใช่คนที่มองไม่เห็นแบบผม ผมจึงมักชอบอยู่ตัวคนเดียว ไม่ไปสุงสิงกับใคร

จนมาวันหนึ่ง ผมก็กลับถูกมองเห็นจากคนๆหนึ่ง ที่เขาก็ดันขาดเหมือนกันกับผม แต่เขากลับไม่มองว่ามันด้อยหรือแตกต่างเลย

ผมเคยได้ยินคนล้อเขาว่า

“ไอ้ด้วน”

แต่เขาก็ยังคงหัวเราะได้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของ มิตรภาพ เล็กๆ ในความต่าง

จนมันค่อยๆงอกงามขึ้นดั่งต้นไม้ใหญ่

และถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม ผมก็ไม่เคยลืม

ผมคือนักเขียนในโลกมืดนะครับ ยังไงขอฝากเนื้อฝากตัว ฝากคำติชมกันด้วยนะครับ ฝากไว้หน่อยครับ ผมใช้งานโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ในการแต่งนิยายของหผมผ่านสิ่งที่เรียกว่า ตัวอ่านหน้าจอ สำหรับคนพิการทางการเห็น เพราะฉะนั้นบางอย่างที่ใครหลายๆคนคอมเม้นต์มาผมอาจจะอ่านได้บ้างไม่ได้บ้างนะครับ และผมอาจจะไม่ได้ตอบกลับไป แต่ยังไง ผมก็อยากได้รับฟีคแบ็คจากทุกคนอยู่ดีครับ เพื่อที่จะได้นำไปปรับปรุงในอนาคตข้างหน้านะครับ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ทุกกำลังใจ ทุกการติดตาม และทุกการเพิ่มเข้าชั้นหนังสือนะครับ

นพวรรณ นักเขียนในโลกมืด